Page 72 - Online magazine. Winterspecial Zeilwereld 2023-2024
P. 72
Tekst en beeld: Mariska Woertman
GROTE OCEAAN, Dochters Linde en Berber met een zelfgemaakte
ONDERWEG NAAR HAWAII muurtekening met daarop de route
30 maart 2021, twee dagen onderweg
Elke keer opnieuw is een oversteek wen- GROTE OCEAAN
nen. Aan het eeuwigdurende gevecht
met de zwaartekracht als je door de boot 1 april 2021, vier dagen onderweg
beweegt. De continue strijd met jezelf. Het is mijn ochtendwacht, de zon komt
Het helpt om veel buiten te zijn. Ik probeer op. Het wordt opnieuw een zinderend hete
elke zonsopkomst en elke zonsondergang dag. Ik open de antenne van de satelliet-
helemaal in me op te nemen. Elke dag is de telefoon om de e-mail binnen te halen.
hemel gevuld met pastelkleuren. ’s Nachts Tot mijn grote ontsteltenis lees ik dat een
staar ik over de maan beschenen oceaan. oud-collega en vriendin is overleden. Pre-
cies op dat moment duiken er wel honderd
Berber is de eerste dagen erg zeeziek. dolfijnen op naast de boot. Wat een mooi
Daar had ze vroeger nooit last van maar eerbetoon, toeval bestaat niet. Ik laat mijn
nu spuugt ze aan een stuk door. Ik loop tranen de vrije loop en bewonder de dolfij-
af en aan met het teiltje, glaasjes water nen. Alsof de natuur aanvoelt wat je nodig
en soms een stukje cracker. De oceaan hebt.
is onrustig, we koersen net iets scherper
dan halve wind in een flauwe bocht via het Ik herinner me een gesprek met mijn
oosten naar Hawaii. Linde slaapt voor het moeder, bij haar thuis in Hellendoorn, een
eerst in al die jaren een paar dagen op de maand of wat voor ons vertrek. ‘Mam, als
bank in de kajuit. Anders vliegt ze voorin we eenmaal onderweg zijn naar Frans-Po-
letterlijk tegen het plafond. Hoewel we tot lynesië, zijn we misschien wel zes weken
weinig komen, vliegen de dagen voorbij. op de oceaan. Er komt dan een moment
We proberen zoveel mogelijk te slapen en dat we te ver weg zijn om op tijd thuis te
ondertussen lezen we, doen we spelletjes zijn als er iets ergs met je gebeurt.’ Ik stikte
en ik probeer zo goed en kwaad als het bijna toen ik die woorden uit m’n mond
gaat elke dag iets lekkers te koken. Ge- perste. Ik herinner me dat ik verwoede
lukkig gaat het na de eerste dagen altijd pogingen deed om mijn tranen weg te slik-
beter. Er is iets meer energie om over die ken. Dat gesprek moest gevoerd worden.
zoute wereld uit te kijken. Om een brood te Niet alleen vanwege de hartaandoening
bakken, een paar bladzijden te lezen of een van mijn moeder; ik wilde niet dat er iets
spelletje te doen. onuitgesproken zou blijven tussen ons.
72 WINTERSPECIAL 2023
