Page 41 - Lentespecial Zeilwereld

Ondine, een Contessa 32, ligt klaar voor de start Het Vlaamse bemanningslid Koert komt aan met twee Bij de start gaat Lecas, een zusterschip van Ondine, Izaäk kent zijn boot goed en zit de hele wedstrijd aan de helmstok
dozen vol lekkernijen van de bakker bij hem uit de buurt ons voorbij. Ze vaart in een andere klasse

De avond voor de wedstrijd haal ik mijn zeilkleding van
zolder en loop ik mijn reddingsvest nog helemaal na en
vervang ik het hammarmechanisme. Dat bleek eind 2022
te zijn verlopen, dus ik was al redelijk aan de late kant.
Het is even prutsen, maar dan is alles weer op orde. Toch
fijn, want het water van de Oosterschelde is nog niet
bepaald warm.

Koffie met lekkers
Izaäk Versluis nodigde me uit. We kennen elkaar via de
Nederlandse Contessazeilers. “We hebben het eerste
weekend van maart één bemanningslid tekort. Doe je
mee?” Izaäk is eigenaar van Ondine, een schitterende
Contessa 32 uit 1974. De laatste keer dat ik op een Con-
tessa voer is alweer drie jaar geleden. Ze komen vrijwel
allemaal uit dezelfde mal en ze zijn allemaal verschil-
lend. Na een rondje over het dek, wenkt Izaäk me naar Na het palaver tekent Izaäk de baan in Voordekker Johan is blij met een rustmomentje op een langer rak
binnen. “Koffie!”
Binnen zitten voordekker Johan en trimmer Joost al
met een bakkie voor zich. “Zijn we zo compleet met z’n
vieren,” vraag ik? “Nee,” zegt Izaäk. “We wachten nog Joost staat met de spinnakerschoot in de hand
op Koert, die doet de tactiek en de piano.” Als geroepen Ondine ligt al zeilklaar in haar box. De grote genua be- de genuaschoot door aan de lijzijde en assisteert waar en houdt het zeil goed in de gaten
klinkt twee tellen later geklop op het dek. “Goedemor- strijkt het gangboord en de huik is van de originele rol- nodig.” “Prima,” mompel ik met volle mond. Het is geen
gen!” zegt er iemand in een plezant Vlaams accent. Ik giek af. Izaäk tekent aan de salontafel de baan. Vanaf ingewikkelde taak, dus dat moet goedkomen. Ik ben blij
steek mijn kop uit het luik en krijg vrijwel meteen twee Colijnsplaat varen we tegen de klok in om de ondiepte dat ik niet het voordek op hoef.
enorme dozen van de lokale bakker uit Berlaar in mijn Vuilbaard heen en dan richting het Nunnenplaatje om Als we klaar zijn om los te gooien zijn de kuipbanken en
handen geduwd. “Hier, voor bij de koffie.” vervolgens met de klok mee weer terug te varen. De wind -vloer bezaaid met poedersuiker, bladerdeegkruimels en
komt uit het noorden en op zeker drie rakken kan de hier en daar een flinke klodder bakkersroom. Een puts “Bij de ondiepte stroomt
Vuilbaard en Nunnenplaatje spinnaker erop. water erover en het is weer ‘schoon’.
“Eerst de briefing,” zegt Izaäk, en we lopen met z’n vijven Het voelt bijna onwennig om mijn zeilbroek en laarzen het minder hard,” vertelt
naar het clubgebouw. Het zit aardig vol en er heerst een weer eens aan te trekken. Toch is het alsof ik vorige We mogen weer, eindelijk
gemoedelijke sfeer. Handen worden geschud en schou- week nog heb gezeild, als ik eenmaal in mijn zit. Ik kan Op het voordek hijsen Koert en Johan de zeilen en even Koert vanuit de kajuit.
derklopjes uitgedeeld. Ons kent ons. Van achter de bar niet wachten om los te gooien en een dagje om de boei- later gaat de motor uit. Schoten aan en snelheid maken.
kondigt een dame de baan aan. “Niet zo snel!” hoor ik en te scheuren. In de kuip bespreken we met een kop Eind oktober vorig jaar zeilde ik voor het laatst. Meer dan
hier en daar. Ik ben al gestopt met meeschrijven en hoop koffie en het Belgische lekkers de baan en wie wat doet. vier maanden lang heb ik dit moeten missen! We mogen
vurig dat Koert en Izaäk het beter volgen. “Jij zit achter mij in de kuip,” zegt Izaäk me. “Je haalt weer, eindelijk.

40 LENTESPECIAL 2023 LENTESPECIAL 2023 41